100 Yıl Sonra

Aradan 100 yıl geçmişti.
Ben 29 yaşındayken bir anda dünyanın tarihini değiştiren bir bilim insanı çıkagelmiş, bütün ezberleri bozmuştu. Biz insanlar olarak her şeyi ezberlediğimiz için bütün ezberlerimizin bozulmasını sindirmek tam 100 senemizi almıştı.
Biz her zaman kurtarıcı beklemiştik, bu dünyanın düzenine çomak sokacak, adaleti sağlayacak birilerini istemiştik. Gönlümüzce yaşamak, hiç bir şeye üzülmemek istemiştik. Biri gelecek ve bizi kurtaracaktı. Hiç elimizi taşın altına sokup, bu insanlığa bir şeyler katmalıyım diye düşünen olmamıştı aramızda. Hep beklemiştik öyle mal gibi.
Bu bilim insanının sayesinde, artık telepati yapabiliyor, öldükten sonra beynimizi eskiden bilgisayar diye tanımlanan, şimdi ise başka bir adı olan "teknolojinin son harikası" nesnelere aktarabilip, tekrar tekrar hayata dönebiliyorduk. Uzayda koloniler kurulmuştu, adeta star wars gerçek olmuştu. Şimdi oturmuştuk ve "abi eskiden star wars varmış ya ne acaip" diye konuşabiliyorduk. Star warsun üzerine tabii bin tane film çekilmişti ama hiç biri aynı tadı verememişti.
Ben 29 yaşına gelince, kendi özgür irademle beynimi bilgisayara aktarmaları için gönüllü olmuştum. 100 yıl sonra beni neye nakledeceklerdi, eşeğin skine mi yoksa taş gibi bir robota mı orasını bilemiyordum.
Aradan 100 yıl geçmişti. Beni taş gibi bir robota veya eşeğin zikine nakletmemişlerdi. Ben bendim yine. Yine aynı sıfat, aynı zeka, aynı el kol, g.t baş. Bedenimi 29 yaşında iken bildiğim 3D yazıcıların en son versiyonu bilmemkaç D yazıcı ile tekrar oluşturmuşlardı, zihnimi ve insanlık için çok da önemli olmayan anı ve deneyimlerimi de içine güzelce nakletmişlerdi. Hatta bir yere gitmek istediğim zaman yazıcı vasıtası ile adeta benden bir çıktı alıp gideceğim yerde tekrar oluşabiliyordum. Zaman ve mekan diye bir şey kalmamıştı artık. Fakat bir tatsızlık vardı bu durumda. Ne ske yarıyordum ben? Bu soru aklımı kurcalıyordu.
İnsanların hayatını anlamlı kılan şey yok olmak mıydı acaba? Anlamsızca işlerle bütün bir ömrü harcamak mıydı? Nefes aldığım sürece hayatın benim için anlamı var derdim, nefes alsam yetiyordu. Fakat sonsuza kadar nefes almak?