Blogger'a girdim gireli sadece duyduğum, gözlemlediğim ve birebir deneyimlediğim abuk sabuk olayları yazmaya çalıştım durdum. Fakat bir arkadaş edindim kendime ve bir işe yaradığını gördüm yazdıklarımın. Kızcağız bir "minnak" kelimesini kullandı diye minnak aşağı minnak yukarı. Yavru ceylanıma kusarcasına minnak demeye başladım. Bıkmadan usanmadan. Bi de bebe ruhi var çok severim ben onu. Yani birisine bebe ruhi demeyi. Sidikli Turan da varmış o da güzel. Bunları sana demeyeceğim sevgili minnakcım merak etme. hehehe
Hehehe diye de niye gülüyorsam dede gibi.
Pot kırmaktan bahsedecektim aslında bu yazımda. Avukat bir arkadaşım, yakınen tanıdığı (galiba aile dostlarıymış) bir savcıya whatsapptan işle ilgili bir şeyler yazmış. O sırada çok hastaymış kız ve savcı amca da bunu bilmediğinden şunu yap bunu yap, bilmemne evrağı al mutlaka bu gün diye yazmış birşeyler. Kız da şöyle yazmış cevaben " X bey, çok hastayım bu gün yapamayacağım. Başımı yaraktan kaldıramıyorum" yazmış ve göndermiş. Ya t aktan yazmak istemiş lakin olmamış.Sonra farkedince avaz avaz bağırası gelmiş "HAAAAYIIIIRRRR" diye R ve T yanyana kız napsın. Adam da ölüm sessizliğine bürünerek karşılık vermiş. Çok acaip ya. Hahahah
Benim hayatımda gördüğüm en güzel pot babanneme aittir.
Bir bayram günü babannemdeydik. Amcamlar halamlar 7 ceddimiz kuşak kuşak oradaydık. Televizyon açıktı, şu reklam çıktı :
Babannem de pek anlamayarak " hey gidi günler...bizim zamanımızda sürekli satılırdı bunlar. İçine leblebi atar yerdik" deyiverdi. Herkes sessizce birbirine baktı, sonra da halamlar filan içeri kaçıp hihihi diye gülmeye başladılar. Babannem de garibim anlam veremedi olanlara. Ama bir numaradır bu. Anneannemin de çok vardır bu tip hadiseleri. Fakat en güzellerinden biri de yazlıkta yaşandı.
Bir kadınlar matinesi mevcuttu evde. Evde anneannem, anneannemin annesi, elifin annesi ,benim annem vardık. Anneler FEAT Elif+ben. Bi de duygu vardı sanırım. Bizim akrabalarımızdan biri bir hristiyan ile evleniyordu. Evlenen kızın muhabbeti açıldı fakat büyük anneannem bu durumdan bihaberdi. Elif'in annesi de " herşey iyi güzel de. BİR DE MÜSLÜMAN OLSAA" deyiverdi. Sesi resmen oturma odasında çın çın etti. Büyük anneannem cin gibi gözleri ile felfecir okuyarak " müslüman değil miymiş GII" diye sordu. Sonra bir kaos yaşandı her kafadan bir ses çıktı olay kaynadı gitti. Ama büyük pottu bu da. HAHAHA :D Elifle ben de kahve yapıyorduk kanımız çekildi birdenbire. Büyük anneannem de nurlar içinde yatsın rahmetli.
O gün ama inanılmazdı. Annelerimiz kendilerini övme konusunda birer dünya markası haline geldiler. Elif'in annesi Huriye teyze" ben florya yeşilköy kültürü ile büyüdüm" diyor, annem " bu ev çok küçük... bizim floryadaki evimiz bunun 4 misli" diye söze giriyor, anneannem oradan "ben gençliğimde çok canlar yaktım "diyerek lafı balla kesiyordu. Ha bir de söylemeyi unutmuşum, ortamda Huriye teyzenin çok kıymetli dostu Aynur teyze vardı. O da kendi çapında şiirler yazan biraz acaip bir kadındı. Konuşmanın ortasında " Şiirlerim şarkı yapılacak, onu bekliyorum ben de" diye o da atlayıp kendini övdükten sonra, Elifle beraber kendimizi dışarı atmaktan başka bir şey yapamadıydık. :D
Bu gün bi haminnelik var bende ama hadi bakalım hayırlısı. Mukadderat.
