Kedi canını senin

İt gibi içtiğim bir taksim gecesinden sonra, eve adım atmışım yorgunum. Alkolün de etkisi ile aklımda milyonlarca düşünce var, bir mayışma durumu var. Ama genel anlamda "Abi, barmenin 91li olduğu bir barda takıldık. Ulan 91 ne ya. Yaşlanmışım a. kü." gibi, buna benzer düşünceler hakimdi. Bu hayat nereye gidiyor, daha elim ekmek tutmuyor, hala buluşalım içelim, damı gözü dağıtalım, yan gelip yatalım zihniyeti baskın hayatımda diye düşünüyordum. (Halbuse hiç de öyle değil, sürekli de yok ales yok staj bilmemne uğraşıyorum, ama o gece modum buydu.)

Hatta konu döndü dolaştı "olum yaş 24 oldu, eski körpeliğim kalmadı. herkes körpe ben değilim"e kadar geldi. Of hayır, yaşım ilerliyor daha hayatım  yerine oturmadı, şimdi gözüme nasıl uyku girsin diye kendi kendime monolog halindeydim. Odamda oturuyordum, annem de yatmıştı odasında. Derken içerden bir tıkırtı geldi. Biri parmaklarıyla darbuka çalıyor gibi, sonra bir yürüme sesi. Oha annem napıyo lan odasında dedim, gittim kapıyı dinledim sessizdi. Derken tekrar duydum aynı sesi, bissmmmm diye minik adımlarla salondan geçtim. Salonda masadan uzun demir mum şamdanını alıp mutfağa doğru ilerledim. Gtüm yusuf yusuf bir şekilde, mutfağın ışığını açtım. Kimse yoktu, sadece pencere açıktı. Ancak daha da yaklaşınca pencereden tezgaha uzanan siyah bir kuyruk gördüm. Yaklaştım bir baktım ki KEDİ. 10. katta oturuyoruz biz be kedi. Nasıl çılgın bir kedisin sen. Psst yaptım çıktı camdan tamamen. Bizim mutfağın tam yanında yangın merdiveni var, ordan atlamış olsa gerek. Ama kedi, altıma ettim korkudan. Sabah filan girseydin ya içeri, doyururdum karnını bindirirdim asansöre giderdin yoluna selametle. Gecenin 3ünde girilir mi bilmediğin evlere. Ah kedi vah kedi. 

Bu olaydan önce yaşlandım filan diye saçmalayan ben, odama girdim vurdum kafayı, sabaha kadar deliksiz bir şekilde uyumuşum.